captive
Admin
Mesaj Sayısı : 1304
Yaş : 34
Nerden : istanbul
Kayıt tarihi : 29/10/08
|
Konu: Seni Seviyorum Desem ? ... C.tesi Kas. 01, 2008 12:17 am |
|
|
Hayat bana bir sans daha tanirsa, bundan faydalanan ilk sen olacaksin"
Kirik umutlarinda, tuz buz yarinlar…Kirik harfler,nasil da batar canina ve nasil batirirsin gogsume, sarildikca.
Her defasinda biraz daha uzak, biraz daha soguk ama her defasinda biraz daha ozlemle.
Suskunlugundaki tum isyanlari, gozlerin haykirir gozlerime. Siirine ses olursun, bazen siirimde gizli ozne. Her defasinda ama her defasinda, bir kivilcim daha sicrar opusunden tenime, sonduremezsin de.
Sehirler arasi yollara vurursun kendini, beyaz seritlerde dugumlenir dar agacimin ipi ve her sehir tabelasinda, zaman dakikalarini vurur olume. Golge gibi uzar gidisin ve yayilir ozlemin dort duvar arasinda titreyen mumum sicaginda. Bende bosaldikca saydam sevislerin, titreyen golgede birikir damlalar…kirmizi bir mum daha biter dibinde "yildizlar gibi sonuk".
Ve sonu gelmez sensizligim…sadece bu yollar ayirir bizi, bilirim. Kagittan ciceklerin dikenleri batar avuclarima…
Susturdukca buyur sevgi, senin koca bedeninde, benim kucuk gogsumde. Ozlemi ayni, yuku agir. Susarsin, susarim ve bogazimizda dizilir bogumlari askin, tikanir kaliriz.
Siyah lalelerini bekler orttugun toprak, ben lalelerde gamzelerini gormenin hayalini kurarim.Mayis bekler sarkilarim, siirlerimse ellerimi.
Bir turlu tutamam kalemi, dilimin ucunda biter cibanlar. Tum sevgi sozlerini yutarim, kizarim ya gidisine ya da varliginda, yoklugu yasamaya.
Kagitlar bekler, kalem bekler, siirler bekler ve saclarimin arasinda titrer parmaklarim, altinda biriktikce sessiz dizeler.
Perdeyi cekip yildizlara, ruhsuz bedenimi hazirlarim uykuya. Sen gibi dokunarak orerim saclarimi – oysa sen acik seversin bilirim- her bir cukurunda saklarim nefesini. Her sabah kurdelemin ucunda cozulur nefesindeki mayis cicekleri.
Antika, kucuk bir ayna var bas ucumda. Kac kez firlattim kirpiklerimde eriyen buz parcalarini… kirsam da, parcalasam da en kucuk kiymigi batsa da dokulur sessizligimizde bir seyler…uykusuzlugum bile renksizce kanar, Kadehte bile rengi ucar sarhoslugumun.
Beyaz carsafa uzanirim, kirli bedenimle –hic sevmem beyaz carsafi; yuzume olumu carpar, sogugu, yalnizligi. Sabaha sarmalayip bir tabuta konacakmiscasina urpererek uzanirim ya da kabuslarda buz kesecekmis gibi bedenim ve yattigim gibi kalkarim. Bir yani duzgun, her yani soguk yatagin- Sensizlige uyanmak yok mu?
"Bugun sana mutluluk getirsin olmaz mi! " deyislerini carparim bir avuc suyla yuzume. Tenimi isitirim parmak izlerinden arta kalanlarla.
Ellerin ne kadar uzaksa ellerime, bilirim yuregin o kadar yakin yuregime, adini dilime muhurledigim.
Hayat bize bir sans daha verir belki, olmaz mi! ! ! ! Seni seviyorum…
|
|